In mijn eerste blog schreef ik al dat ik het gebruik van beelden bij mijn proces van herstel als bijzonder effectief heb ervaren.
We worden steeds vaker blootgesteld aan een overdaad aan beelden op billboards, social media, televisie, tijdschriften e.d. waardoor we bij onze kern vandaan raken, maar je kunt hier ook bewust mee leren omgaan, en als tegenwicht zelf beelden kiezen die je in verbinding brengen met de wijsheid van je hart. Als we beginnen te luisteren naar deze wijsheid, beginnen we meer te vertrouwen op onze eigen ervaringen, en ontstaat er meer verbinding met onszelf en alles om ons heen.
Onderweg zijn is belangrijker dan aankomen
Omdat ik niet alleen uit wil gaan van mijn eigen ervaringen en geen specialist ben op het gebied van beeldende kunst besluit ik mijn oud-collega en vriend Geert, met wie ik altijd fijn heb samengewerkt, te bevragen over verbinding maken met je hart door kunst en creativiteit. Tijdens mijn lang uitgestelde bezoek mag ik een kijkje nemen in zijn atelier vol verwijzingen naar en sporen van zijn werk als creatief therapeut beeldend. Geert wil mijn vragen in overweging nemen om er op een later tijdstip op terug te komen. Op de afgesproken datum ligt er een envelop in de brievenbus waarop de volgende woorden staan geschreven: ‘Begin aan een reis en maak/ ben je eigen gids.’ In de envelop zitten 3 knipsels met gedichten en een ansichtkaart met een geschilderd tafereeltje van een haven (Le port du Havre, van Raoul Dufy) met dobberende bootjes en een wapperende Franse vlag.
Op de achterkant van een van de knipsels staat:
‘Beste Sipko,
Een van de leerkrachten van het kunstmaatjesproject heeft m.i. precies verwoord hoe ik werkte aan het begin van de reis, onderweg zijn is belangrijker dan aankomen.
Geert’
Op de binnenkant van de ansichtkaart lees ik: ‘Begin van een reis….wordt vervolgd.’
Een raadselachtig pakketje waaraan nog iets mankeert, denk ik. Even bellen om opheldering te vragen. Geert neemt niet op dus spreek ik zijn voicemail in met de vraag of er nog een toelichting komt… Mijn blik valt op het eerste gedicht en ik begin te lezen:
Als je niet buigt word je gebogen.
o, wees maar niet bang, je wordt gebogen,
het buigt je, het drukt je met kracht neer.
Je wordt door iedereen verlaten,
ja, door jezelf.
Wees niet bang, het is snel voorbij met het gekloot.
Want gekloot is het en het wordt niet beter.
”t Is voorlopig nog toekomstmuziek,’ luilakt de radiopresentator, ‘vrede en broederschap.’
In huis staat een koude mist.
Ga ik in een kastje? Heb je me al in een kastje?
Geef mij je handje, kind, ik word een blinde.
Toen Jezus een kind was had hij een tuintje
waarin hij rozen kweekte.
Ze waren tegen sneeuw bestand:
toen de sneeuw kwam bloeiden ze mooier.
Je kunt het best niemand geloven.
Hecht geen waarde aan praatjes.
Wie heeft het meetsnoer over de aarde gelegd?
Wie heeft ware grootte ingesteld?
Die heeft alle rechte lijnen voor je gebogen.
Zodat je je, als je je tot verzet opricht, juist buigt.
Tonnus Oosterhoff
Hmm. Is het soms de bedoeling… kan het zijn dat dit gaat over mijn, over onze reis …. dat we er zelf mee aan de gang gaan? Prachtig zo, helemaal Geert! Omdat het volgende gedicht gaat over de reis blijf ik doorlezen.
gedicht 2
De reis
Ik neem je mee op reis
Een reis vol mooie dromen
Om via hart en ziel
Bij fantasie te komen
Ik leid je naar de stilte
Of breng je hart op hol
Ik leer je opnieuw kijken
Naar steen of doek of wol
Met kwast, met klei of beitel
Muziek, geluid, een woord
Kijk met andere ogen
Naar wat je ziet of hoort
Het kan groot of klein zijn
Wat jou ook inspireert
Als het maar uit je hart komt
Dat is wat kunst ons leert
Oké, het hart en de ziel zijn dus als een voertuig en kompas die je door het landschap van de fantasie naar nieuwe horizonten vol stilte en passie leiden. Maar kan dat dan zomaar zonder beren op de weg?
gedicht 3:
ITHAKA
Als je op je tocht naar Ithaka vertrekt,
smeek dat je weg heel lang mag zijn,
vol avonturen, vol ervaring.
De Laestrygonen en de Cyclopen,
de woeste Poseidon
zul je niet ontmoeten,
als je ze niet
met je meedraagt in je ziel,
als je ziel ze
niet voor je ogen plaatst.
Smeek dat je weg heel lang mag zijn.
Dat er vele zomerse
morgens zullen zijn
waarop je, met wat een voldoening,
wat een vreugde
zult binnengaan in
voor het eerst aanschouwde havens;
en dat je moogt vertoeven
in Phoenicische stapelplaatsen,
en daar goede waren kopen kunt,
parelmoer en koralen,
amber en ebbenhout,
en zinnenstrelende
parfums van elke soort,
zo overvloedig als je kunt
zinnenstrelende parfums;
en dat je naar veel steden
in Egypte gaan moogt
om te leren en te leren
van de wijzen.
Houd altijd Ithaka in je gedachten
Daar aan te komen is je bestemming.
Maar overhaast de reis volstrekt niet.
Beter dat die vele jaren duren zal,
en dat je, oud al,
landen zult op het eiland,
rijk met alles
wat je onderweg hebt gewonnen,
niet verwachtend
dat Ithaka je rijkdom geven zal.
Ithaka gaf je de mooie reis.
Zonder dat eiland
was je niet op weg gegaan.
Verder heeft het je
niets meer te geven.
En als je het armelijk vindt,
Ithaka misleidde je niet.
Zo wijs als je bent geworden,
met zoveel ervaring,
zul je al begrepen hebben
wat Ithaka’s betekenen.
K.P. Kavafis (1863-1933)